Ons verslag heeft even op zich laten wachten. Soms is het inernet niet goed en soms zijn weook gewoon te moe....

12 februari “ de Catlins “ met Nugget point en Roaring bay.

De weg er naartoe was buiten verwachting grotendeels geasfalteerd. Steenslagwegen mogen we nl niet berijden met de camper. Eventuele schade is voor eigen risico.

Stoeiende pelsrobben waren er volop te bewonderen. Dat die beesten ook steile rotswanden beklimmen om ergens rustig te kunnen slapen is werkelijk verbazingwekkend. Nooit voor mogelijk gehouden.

Ruige, rotsachtige en desolate kust. Ideale nestelplaats voor reuzegrote albatrossen met drie meter spanwijdte. Wat een vogel.

Alleen de geeloogpinguins waren niet op de afspraak. Volgende keer wordt het een blauwoogpinguin. De weg naar de natuurcamping had nog een verrassing in petto: 20km omleiding via, je raadt het, steenslagwegen. En er was echt geen andere mogelijkheid. Balen.

13 februari

Vandaag verlaten we de Catlins definitief. Doen toch wat aan de westkust van Schotland denken, inclusief de vele schapen. Maar de pinguins passen niet in het Schotse plaatje. En eigenlijk zou je ze ook hier niet verwachten want we zijn hier op een breedtegraad die het spiegelbeeld is van die van Bordeaux.

Na een rijkelijk beregende dag bereiken we het fjordengebied van NZ. waar we overmorgen een boottocht gaan maken door “ doubtful sound”, een van de mooiste fjorden.

14 februari.

Een “ rust en was “ (en regen) -dagje. We hopen op beter weer morgen .

15 februari

Van de 16 fjorden in het zuiden zijn er maar 2 te benaderen door de gemiddelde toerist: één via de weg en de tweede via een stuwmeer. De andere zijn alleen te bereiken via de oceaan. We kunnen nog een boottocht boeken via internet gelukkig.

Het stuwmeer waar we eerst overheen moeten om bij de eigenlijke fjord te komen lijkt in alles op de fjord zelf behalve dat het waterpeil 180m hoger ligt, goed voor een aardige hoeveelheid electriciteit. Met de bus door het regenwoud, wat indrukwekkend dicht is. Smal modderpaadje, maar de chaufeur kent de weg gelukkig goed. Beneden wacht een nieuwe boot op ons om de fjord te verkennen. Wanneer de laaghangende wolken zich uiteindelijk gewonnen geven ontwikkelt zich toch nog een aardig schouwspel. Door de enorme regenval, 6 tot 9 meter (je leest het goed), zijn de steile wanden heel dicht begroeid. Af en toe doen zich boomlawine’s voor door de geringe houvast die de wortels hebben. Dat plantaardig afval en het vele zoete water dat van de bergen stroomt blijft boven het zwaardere zeewater drijven en zorgt voor een heel bijzondere biotoop in deze fjorden. Helaas zijn de dolfijnen en de pinguïns opnieuw op vakantie! Een pelsrob gezien that's all.

16 februari. “ Milford sound”

Met gevulde voorraadkasten zijn we naar de Milford Sound (fjord) getrokken want zoals verwacht is het uitgedraaid op een overnachting in de vrije natuur. Heerlijk, stoppen waar het kan, en alles bij de hand.

De zon was strak aanwezig vandaag en de besneeuwde bergen verscholen zich niet achter de wolken. Dit maakt heel veel uit in de beleving van zo’n monumentaal stuk natuur.

Toch hebben we ons allebei al eens afgevraagd waarom de natuur hier zo’n indruk maakt op ons. Komt het omdat deze zo ruig en ongerept is of omdat er zo weinig sporen zijn van menselijke aanwezigheid en ingrijpen? Het zal zeker een rol spelen.

17 februari-18 februari

Dan richting Queenstown, de stad van het avontuur en de adrenaline.

's Avonds Queenstown bezocht en een dikke ijs gegeten. Jeetje wat een porties! Wat een leuke sfeer in de stad. Het is druk en overal wordt er opgetreden in de straten.

Het bungeejumpen is er ontwikkeld door een Nieuw Zeelander die er een wereldbedrijf van gemaakt heeft. Alle mogelijke gekke sporten zijn hier te beoefenen en de concentratie jeugdige durfals is zeer hoog.

Het heeft ook zijn invloed op het gezelschapsleven in de stad. Leuk om zich eens in onder te dompelen. Het aperitief en het diner hebben we in een wel erg gemêleerd gezelschap doorgebracht: een local, Schot, Ier, Australiër en wijzelf en op de achtergrond een knauwende Amerikaan, engels in alle mogelijke varianten.

19 februari

Op advies van de Schot van gisterenavond rijden we langs het meer richting Glenorchy. Ook weer prachtig mooi, zeker bij zulk prachtig weer!

Verder naar Arrowtown. Voorbeeld van goudgraversstad, 50 gebouwen uit 19e eeuw. Viel beetje tegen was wel erg toeristisch. Wel mooie wol gekocht. (Precies de kleuren van de jas uit Parijs, Els. Heb ik de jas wel niet, heb ik toch een trui in die kleuren ha,ha)

Wa passeren de Kawarau bridge. Bungeejumpen van een hangbrug uit 1880. De een na de ander dukt de diepte in, al of niet gepaard gaand met een gil. Dat ze dat durven!!!

20 februari

We staan op met orachtig weer gelukkig! Vandaag staat de Haast pass op de planning: met 563m de laagste pas. Wat een pracht, we raken niet uitgekeken op de knalblauwe meren en de bergen.

19 en 20 februari,

twee prachtige, zonnige en fotogenieke dagen. Ideaal weer om dwars door de Alpen naar de westkust te rijden met de camera’s in de aanslag. We blijven ons verbazen hoe onaangetast de natuur ook in een ontwikkeld land nog kan zijn. Reden waarom de “ Milka reclame met de paarse koeien in de alpenweide “ hier is opgenomen.

We hopen dat de passaatwinden niet te veel wolken naar de westkust voeren want die hebben de slechte gewoonte daar al hun vocht te lozen omdat ze de bergen niet overkunnen.

Het zou ons het zicht ontnemen op de enorme gletschers die er zijn ontstaan. De weersvoorspellingen zijn helaas niet goed.

21 februari

En inderdaad. De voorspellingen blijken juist te zijn. Maar we hebben geluk. We kunnen gebruik maken van een droge periode om de wandeling naar de Fox glacier te maken, één van de bekendste gletschers aan de westkust.

Door de enorme hoeveel heden vocht die hier worden aangevoerd zijn er zowel ( gematigde ) regenwouden als gletschers en die raken elkaar hier, wat een unieke situatie schijnt te zijn. Doordat ook hier de gletschers zich terugtrekken en afsmelten is ook goed te zien wat een schurende en schavende werking zo’n ijsmassa heeft op de bergwanden.

Wel een behoorlijk rommeltje. De gletscher is meer bruin en vies dan blauw helaas. De Frans Josef gletscher moeten we overslaan, de wolken zijn inmiddels super laag komen hangen en het begint opnieuw te regenen helaas. Gelukkig vinden we een orachtige camping vlak aan zee waar we de dag afsluiten op het strand met een glaasje wijn.

22 febr.

De laaghangende wolken doen ons besluiten Arthur's pass niet te doen. We zouden er niets van zien met dit weer. Jammer maar helaas, niet alles kan.

We rijden door naar de pancake rotsen. Doordat lagen kalk afgewisseld worden met kleiafzettingen krijg je een verschillende erosie waardoor de rotsen de vorm aannemen van op elkaar gestapelde pannenkoeken. Erg apart en foto geniek. Foto's volgen later, want we krijgen maar weinig mb's op deze camping.

Opnieuw een camping vlak aan zee bij Westport. Op naar het Tasmanpark voor we de oversteek maken naar het Noordereiland.

Jullie horen nog van ons!

22februari